انسانها در طول زندگی گشتهای فکری دارند بدین معنی که دیدگاهشون نسبت به پدیده ها تغییر می کنه .البته این حالت برای من نسبتا زیاد اتفاق افتاده است واین باعث شده که به خودم ودیگران وهستی از پشت عینکهای مختلفی بنگرم ،این تازگی واقعا حس جالبیِ ...اما یه چیزی که شاید انسان اذیت کنه اینه که من اسمشو گذاشتم زندگی در گذار ،یعنی اون فاصله ای نگرش به پدیده ها در زمان تعویض عینک یا تعویض نگرش .که برای من حسی از عدم توانایی تحلیل خود -دیگران -هستی در کنار نداشتن هیچ هدف کوتاه مدتی را تداعی می کنه...وقتی این مدت طولانی بشه چه کاری میشه کرد ؟ وقتیکه شما تمام چیزهایکه می تونه از شما دستگیری کنه را کنار بگذارید وهمشون نقد کنید !
تنها چیزی که می تونه کمک کنه اینه که به قول نیچه باید به زندگی آری گفت و زندگی کرد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر