آیا محافظه کاری یا آنچه که در ایران به مشی اعتدال شهره است ،همواره روش خرد پذیری است؟
ادعای ام اینست که ،محافظه کاری دارای حسن ذاتی نیست ،بدین معنا محافظه کاری مطلوب است زمانیکه در نظر،با ابهام وعدم قطعیت در انتخاب روبه رو باشیم. پس هر چه گذاره ایی صدق نظری کمتری داشته باشد در عمل محافظه کاری عمل مطلوب تری خواهد بود وبلعکس.
--فقط زمانی افراد یا احزاب می توانند ،محافظه کاری را عملی همواره مطلوب بدانند. که در معرفت شناسی طرفدار سر سخت نسبیت گرایی باشند(البته از خود نقد کنندگی عبارت اخیر می گذریم ونتایج مترتب بر این رویکرد را بسط نمی دهیم) در غیر اینصورت، یعنی نداشتن نسبیت گرایی سر سختانه این ادعا ،ادعای خرد پذیری نیست.
انتشار پیام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر