مناسک دینی از دو حالت خارج نیست، یا خود عمل(حرکت)برای فرد ارزشمند وراضی کننده است یا انکه آن حرکات تنها نمادین است .رای من اینست که اکثر عاملان به مناسک دینی کار خود را نمادین میدانند . نمادی از شکرگذاری، اقرار به بندگی، طلبی داشتن ، نوعی بیان عشق به خالق است.
نماد چیست؟
انسانها برای رساندن پیام از نماد استفاده میکنند، برای مثال شما برای اینکه دوستی وعشق خود را به محبوبتان نشان دهید، از نماد گل سرخ استفاده میکنید وسایر نمادهای دیگر مثل همین زبان که من در حال استفاده از آن برای دادن پیام هستم!باری، پیامها در دنیای انسانی کاربرد دارند . منظورم دنیایی است که شما کنترلی در اذهان دیگران ندارید واز ذهن دیگران بی خبر، بدیهی است که در صورتیکه ما می توانستیم ذهن دیگران را بخوانیم، زبانی و نمادی خلق نمیشد.
اما در رابطه ی انسان و خدا چطور؟
خدا که دانای مطلق است وبر اذهان ما حاضر،در این رابطه ی شکوهمند نمادسازی چه معنایی دارد؟ یا شما در ضمیر خود احساس بندگی، شکر گذاری وعشق به او دارید که آگاه مطلق نیز به آن آگاه است ونمادی برای واسطه لازم نیست ویا اینطور نیست که این عدم صداقت ویکپارچگی در عالم انسانی شاید راه گشایی کند! در عالم الهی بی معناست.
بسیار نکته بینانه نوشته شده بود.
پاسخحذفمرسی که وقت گذاشتی ...
پاسخحذف