با توسعه وسایل پیشگیری باروری، بارورشدن به میزان قابل ملاحضه ایی در حوزه اختیار انسانها قرار گرفته است و در نتیجه عمل اخلاقی نیز در این حوزه بامعنا شده است.
مدعایم اینست باروری در هر شرایطی با یک زندگی اخلاقی در سطح بالا ناسازگار است. منظورم در هر شرایطی اینست که اگر وضعیت اقتصادی و فرهنگی وجسمانی افراد بسیار مناسب باشد نیز این عمل غیر اخلاقیست وکسانیکه از سه موضوع مطرح شده محرومند، طوریکه زندگی همراه با کرامت انسانی برای فرزند را تضمین نمی کند به مرتبه اولی عملی غیر اخلاقی را انجام داده اند. به این دلیل، بگذارید دو فرض را اینجا بیاوریم*:
- فردی را در نظر بگیرید که فرزندی را به زندگی آورده است و در نتیجه مقدار زیادی هزینه به وجود خواهد آورد. چه برای خودش وچه جامعه
- فرد دیگر این مقدار هزینه مربوط به خودش را صرف کسی کرده است که از امکانات زیادی (برای مثال خانواده) محروم بوده است –برای تقریب به ذهن مثلا او را به فرزند خوانده-گی پذیرفته است-
با داوری درباره این دو عمل و داشتن این نکته که با محدودیت در منابع روبه رو-ایم وهر اضافه شدن به جمعیت، سرانه ی این امکانات را کاهش میدهد، به وضوح عمل دوم اخلاقی تر است. عمل دوم نه تنها رنجی را از نظر محدودیت در منابع به کسی وارد نمی کند، بعکس حالت اول (چون فرد دیگری به اجتماع افزوده نشده است و به دولت و اجتماع هزینه ی دیگری اضافه نشده است) بلکه مطلوبیت فراوانی را مستقیما برای فرد محروم از امکانات فراهم آمده است و هم غیر مستقیم به جامعه نیز سود میرسد، بعلت تربیت بهتر آن فرد.
*البته شاید درباره عقلانی ویا اخلاقی بودن خود فرزندی داشتن وتربیت ونهاد خانواده، نقد وجود داشته باشد که اینجا محل بحث نبود.
علت نوشتن این موضوع، صحبتهای اخیر رئیس دولت بود که سخت مرا آزرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر