۱۳۸۹ آذر ۱۵, دوشنبه

انسان بودن و انسان شدن، بازه ایی فراخ

دو چیز برای من، همواره عامل اعجاب و فکر، بغض و اشک می شوند:
  • انسانهایی که در وضعیتی قرار می گیرند که، هیچ نمی توان انتظار داشت، از آنها، که رفتارعقلانی و اخلاقی انجام دهند، اما ناباورانه آنها چنین می کنند. برای آنکه با فهم خویش به درستی ِواقعی این کردار رسیده اند.
  • انسانهایی که در وضعیتی قرار می گیرند که، عقلانی ترین و اخلاقی ترین اصول را زیر پا می گذارند و برای خنثی کردن هرکس که مغایر اهدافشان باشند (خواه خود یا دیگری باشد) به بدترین کردار ممکن دست می زنند.
واقعا انسان بودن و انسان شدن بازه ی فراخی دارد!

۱ نظر:

  1. سلام . ممنون که وقت گذاشتین و با دقت نوشته های من رو خوندین . بابت نقد هم سپاسگزارم .

    پاسخحذف